सृष्टीस दान

डरकाळी तेजस्विनीची फुटताच

बरसला मेघराज

सरी ओल्या पडताच

धरणी नटली हिरवा साज

कड्या कपारीतुनी वाहताच धारा

बहरली सरीताराणी

पाहून पिसाट वारा

वृक्षवेली हसती मनी

होताच ओलीचिंब माती

सुगंध दरवळला

पाखरे किलबिल गाती

समुद्रही खवळला

निसर्गा तुझा रंगता खेळ

जणू ठरते वरदान

बसतो फुला फळांचा मेळ

करण्या सृष्टीस दान

- रानमोती काव्यसंग्रहातून 

Solar World

सोनकळी

ती सुंदर सोनकळी, हसली वाऱ्यावरी 

हा वारा वेडा पिसा 

फिरे तिच्यावरी 

तिच्या अवती भवती 

पिंगा मारी 

ती सुंदर सोनकळी, हसली वाऱ्यावरी 

तिच्या सुंदर रंगाने 

तिच्या सुंदर रूपाने 

तिच्या मनमोहक सुगंधाने 

वारा गुंतला तिच्यावरी 

ती सुंदर सोनकळी, हसली वाऱ्यावरी 

पावसाच्या थेंबांनी 

ओली चिंब होऊनी 

हळुवार स्पर्शानी 

मोहित त्याला करी 

ती सुंदर सोनकळी, हसली वाऱ्यावरी 

रवी किरणात सोनकळी 

भासे चांदणी क्षितीजातली 

हसुनी मनमोकळी 

वाऱ्यासंगे डूली लागली 

ती सुंदर सोनकळी, हसली वाऱ्यावरी

- रानमोती काव्यसंग्रहातून 

Solar World

भूल करू नका..!

आहे सुकलेले पान म्हणुनी
तुडविण्याची भूल करू नका
मी तर अजूनही चिरतरुण
लढ म्हणण्याची भूल करू नका

स्वाभिमान अजूनही जागा
अपमान करण्याची भूल करू नका
अंत:करणात तेज अजूनही जागे
कमकुवत समजण्याची भूल करू नका

वेळ सुवर्ण संपली म्हणून
विसरण्याची भूल करू नका
जिंकेल तुम्हा पुन्हा हरवून
परास्त समजण्याची भूल करू नका 

- रानमोती काव्यसंग्रहातून 

Solar World

वेळ

वेळ अदृश्य असूनही 

दृश्य आहे 

वेळ अज्ञानी असूनही 

ज्ञानी आहे 

वेळ अरुप असूनही 

स्वरूप आहे 

वेळ विकृती असूनही 

कृती आहे 

वेळ अपूर्ण असूनही 

परिपूर्ण आहे 

वेळ शून्यत्व असूनही 

पूर्णत्व आहे 

वेळ दुःखांत असुनही 

सुखांत आहे 

वेळ सर्वांची असूनही

कुणाची नाही

- रानमोती काव्यसंग्रहातून 

Solar World

बिडी

पारावरच्या माणसाने

पेटवली होती बिडी 
आयुष्याच्या अंताची
चढत होता शिडी

हळू हळू बिडीचा
धूर सुरु झाला
विचारांचा थवा त्याने
भुतकाळात नेला

धुराने डोळे त्याचे
होत होते लाल
बिडीचं बंडल त्याने
असंच संपवलं होतं काल

जशी जशी बिडी
जळत जात होती
त्याच्याही काळजाला
भाजत नेत होती

श्वास आत घेऊन
तो तिला चेतवत होता
कुठेतरी मनाला
आतूनच खात होता

धुरासंगे दुःखं त्याला
वाटत होती धूसर
क्षणभर का होईना

पडला त्यास विसर
पिपंळाच्या झाडाला
टेकवला त्याने कणा
उरलेल्या बिडीला 

पायाखाली चिरडून
शोधत होता मर्दानी बाणा

- रानमोती काव्यसंग्रहातून 

Solar World

लग्नाचा कोट

कवडश्यात कपाटाच्या
वस्त्र होते जुने ओत प्रोत
क्षणात स्मरिला भूतकाळ
दृष्टिस पडताच लग्नाचा कोट

चढवून जणू राजवस्त्र देहावरती
स्वार होताच अश्वावरती
वाजू लागले ढोल ताशे
आजही माझ्या काळजावरती

रुबाब त्याचा काय तो होता
सावळया वर्णावर माझ्या
सवंगडी पाहताच बोलु लागले
दिसतोस जणू बिंडा राजा

कोटावरती चमकदार साखळी
मज संगे डोलू लागली
अक्षतांचा वर्षाव होताच
कोटा संगे बोलू लागली

पडताच गऴयात वरमाला
फुलांचा सुगंध त्यास लागला
हळूच त्याने डाव साधला
उपस्थितांना मोहून गेला

हात फिरविता कोटावरती
वर भावना दाटून आली
घालताच पुन्हा घडी 

लाख आठवणी साठवून गेली

- रानमोती काव्यसंग्रहातून 

सोडताना घर

घरात माझ्या आठवणी साठल्या होत्या
सोडताना त्याला मनात दाटल्या होत्या
कितीदा भांडण येथे झाले होते
मनातले दुःखं आसू बनले होते

बसत होतो आम्ही सारे मिळून मिळून
एकमेकांच्या चुका साऱ्या गिळून गिळून
हसत होतो नेहमी सारे खळखळून
जातांना मन माझे पाहे वळून वळून

भिंतीला त्याच्या होता सुंदर रंग
येणारा जाणारा नेहमी होई दंग
बाल्कनीला एक दोरी होती तंग
पाखंराची त्यावर नेहमी चाले जंग

गूलाबाच्या कुंडीत सुंदर होतं फूल
उडणाऱ्या फुलपाखरांसगे खेळत असे मूल
दिसत होता रस्त्यावरचा उंच उंच पूल
सोडताना घर वाटलं झाली का भूल ...

वाटलं झाली का भूल

- रानमोती काव्यसंग्रहातून