तंबू ..

तुझ्या माझ्या विचारांचे
तंबू होते वेगळे
आश्रय घेण्यास जन
दोन तंबूत विभागले

तुझ्या माझ्या तंबूला
सारखा त्रिकोण बांबुला
सांगू कसे जगाला
कसा तंबू बांधला

तुझ्या त्या तंबूला
खोटे पणाचा लेप
निस्वार्थी वृत्तीने
कसा घेईल झेप

माझ्या तंबुला
सत्यत्वाची झालर
कठीण समयीही
ताठ त्याची कॉलर

वाऱ्याच्या झुळकेने
जाशील तू लांब
तग धरून उभा मी
कारण घट्ट माझे खांब

पावसाच्या सरीने
जन होतील ओले
बघुन तंबू माझा
बसतील तुला टोले

नको दाखवू स्वप्न
मिटूनी तू डोळे
समजून जन मानवाला 

हे तर साधे भोळे

- रानमोती काव्यसंग्रहातून

आशियाना

मेरा एक सपना है
एक आशियाना बनाऊँँ
उसकी हर दिवार को
अपने विचारो से सजाऊँ

आंगन में खिलाऊँ
शांति के नए फूल
आनेवाले दुःख सारे
दर्द जायेंगे भूल

उसका सुंदर बगीचा
लहराएगा हरियाली से
जिसका भी पैर पड़ेगा
भर जायेगा ख़ुशहाली से

पानी के फव्वारे
ठंडी ठंडी बूंदो से
बरसायेंगे दिन में तारे
महकायेंगे विभिन्न गन्धो से

पेड़ों की शीतल छाया
धूँप को रोकेगी आने से
घर की सुंदर काया
ढक देगी प्यार के सुरों से

पंच्छी गाते गीत पंक्तियाँ
देख़ नीला आसमा खुला
मंडराती रंगबिरंगी तितलियाँ
बीच में लटकता झूला

छोटी छोटी डगर से
खिल उठेगा नज़राना
सुबह की कोमल किरणों से
चमक उठेगा आशियाना

- रानमोती / Ranmoti

जड़ोंतक..!

बस सोच से कुछ ना होगा
उसे जड़ों तक उतारना होगा

रास्तों से कुछ ना होगा
उसे मंजिल तक जोड़ना होगा

विचारोंके बदलाव से कुछ ना होगा
उन्हें लोगो तक पहुँचाना होगा

खाली विकास से कुछ ना होगा
उसे सबमें समान बाँटना होगा

एकता के नारों से कुछ ना होगा
पहले सबको एक मानना होगा

किसी एक की जित से कुछ ना होगा
जीत के अंगारों को सब में जलाना होगा

बुराई का विरोध करने से कुछ ना होगा
उसे समाज की जड़ से उखाड़ना होगा

खाली पढ़ने लिखने से कुछ ना होगा
हर किसीको आँख खोलकर समझना होगा

किसी एक के परिवर्तन से कुछ ना होगा
सबको परिवर्तित होकर अपनाना होगा

अकेले के जोश से कुछ ना होगा
हर एक को होश में जीना सीखना होगा

किसी एक के बलिदान से कुछ ना होगा
हर देशवासी को योगदान देना होगा

बस सोच से कुछ ना होगा
उसे जड़ोंतक उतारना होगा

- रानमोती / Ranmoti

तुझे काहीही नसते..

तुझ्या तोंडून दुसऱ्या कुणाची प्रशंसा एैकते
तुला नाही माहित माझ्या मनात काय चालते
स्मित तुझं जेव्हा इतर कुणासाठी फुलते
तेव्हा मात्र माझ्या मनात संशय पाझर फुटते
मला माहित असते, तुझे काहीही नसते

तुला वाटते अशीकशी बायको माझी संकुचित
पण तुझ्या प्रेमाच्या शब्दांवाचून असते ती वंचित
माझा नवऱ्यावर विश्वास आहे ठामपणे सांगते
पण उगाच कसलीतरी भीती मनात बाळगते
मला माहित असते, तुझे काहीही नसते

तू वागतो मनमोकळा, थोडा साधाभोळा
मात्र तुझ्या स्वभावाने माझ्या पोटात येतो गोळा
इतरांच्या चांगल्या गुणांच कौतुक तुला सुचते
तेव्हा मात्र माझ्या विचाराचं भलतंच वारं वाहते
मला माहित असते, तुझे काहीही नसते

डोळ्याआड असला की पुर्ण विश्वास असतो
कलियुगात जणू सीतेचा प्रभू रामचंद्र भासतो
तुझ्याबरोबर जेव्हा जेव्हा बाहेर मी फिरते
नजर मात्र तुझ्यावर सतत येवून स्थिरावते
मला माहित असते, तुझे काहीही नसते

माझ्या मनाचा हाच एक व्यर्थ आजार
तू मात्र त्याचेच मानायला पाहिजे आभार
कारण माझ्या अशा वागण्याने तुझं मन थांबते
घरचं सोडून बाहेरचं खाण्यापासून घाबरते
मला माहित असते, तुझे काहीही नसते

- रानमोती / Ranmoti

रिकामी पोरं..

रिकाम्या वेळी हातपाय मोडतो
लागली भूक की चार भाकरी तोडतो 
तुम्ही म्हणाल साले काय लेकाचे ढोरं
असेच हाव आम्ही रिकामी पोरं

ठिगळे असली तरी शान लय मारतो
मागं पुढं पाहत न्हायी राजकारण करतो
भित न्हाय कोणाले डायरेकच भिडतो
सोतासाठी न्हाय तर लोकासाठी लढतो

समाजसेवा करण्याचा लय भारी छंद
जरी असन आमची बुद्धी थोडी मंद
खिशात नाही दमडी दानवीर बनतो
मेहनतीची कमाई मात्र धाब्यावर मांडतो

हातात न्हाय पोराच्या नोकरी न धंदा
तरीही तयारच भेटन लग्नाला बंदा
घरच्यांना असते नेहमीच लगीन घाई
माय म्हणते बाळा पाहिजे सूनबाई

बैलगाड्या गेल्या अन टू व्हीलर आल्या
पाहून आमचा थाट म्हणते शेजारचा माल्या
पाय न्हाय पुरत अन शेफारला का साल्या
मंग डोकं आमचं सरकते ऐकुनी ह्या गाल्या

बस झालं माल्या लय ऐकून घेतो
लेकराला माह्या आता फोर व्हीलर देतो
मी झालो बाप अन कोणाला भितो
देशी सोडून आता इंगलीशचं पितो

तुम्ही म्हणाल साले काय लेकाचे ढोरं
असेच हाव आम्ही रिकामी पोरं

- रानमोती काव्यसंग्रहातून

थोडं सुचलं होतं

मी नव्हते भानावर
शब्द पडताच कानावर
इतरांनीच घेतले मनावर
मग काय सुरु झाली
चर्चा माझ्या काव्यावर
बऱ्याच आल्या प्रतिक्रिया
सुरु होती शस्त्रक्रिया
कुणी बोलले
छान आहे काव्य
तर कुणी बोलले
हे काय अवाढव्य
कुणी म्हणाले
शब्द जुळतात
पण अर्थ लागत नाही
एक दोन कळतात
बाकी वळत नाही
मी मात्र शांत
कुठलीच नव्हती भ्रांत
हळू आवाजात म्हणाले
थोडं सुचलं होतं
म्हणुन रचलं होतं

- रानमोती / Ranmoti

दगड मारला

कोणी वेडयाने मना तुला दगड मारला
डोळयाच्या कडेतुनी अश्रू वाहला
आनंद सोडून गुलामीत रमला
कुणासाठी जग सोडून एकटाच उरला
कोणी वेडयाने मना तुला दगड मारला 

धडधडत्या हृद्यात श्वास कोंडला
अपमानाचा शिक्का जणू नशिबी गोंदला
जीव ज्याने तोडला त्यालाच मानला
साचलेल्या दु:खाला पाझर फुटला
कोणी वेडयाने मना तुला दगड मारला

अनमोल जीव आता बेमोल जाहला
स्वार्थाचा घाव असा किती सहला
विश्वासाचा धागा जागीच तुटला
नात्याचा गोडवा नावापुरता उरला 

कोणी वेडयाने मना तुला दगड मारला 

- रानमोती / Ranmoti