पारावरच्या माणसाने
पेटवली होती बिडी
आयुष्याच्या अंताची
चढत होता शिडी
हळू हळू बिडीचा
धूर सुरु झाला
विचारांचा थवा त्याने
भुतकाळात नेला
धुराने डोळे त्याचे
होत होते लाल
बिडीचं बंडल त्याने
असंच संपवलं होतं काल
जशी जशी बिडी
जळत जात होती
त्याच्याही काळजाला
भाजत नेत होती
श्वास आत घेऊन
तो तिला चेतवत होता
कुठेतरी मनाला
आतूनच खात होता
धुरासंगे दुःखं त्याला
वाटत होती धूसर
क्षणभर का होईना
पडला त्यास विसर
पिपंळाच्या झाडाला
टेकवला त्याने कणा
उरलेल्या बिडीला
आयुष्याच्या अंताची
चढत होता शिडी
हळू हळू बिडीचा
धूर सुरु झाला
विचारांचा थवा त्याने
भुतकाळात नेला
धुराने डोळे त्याचे
होत होते लाल
बिडीचं बंडल त्याने
असंच संपवलं होतं काल
जशी जशी बिडी
जळत जात होती
त्याच्याही काळजाला
भाजत नेत होती
श्वास आत घेऊन
तो तिला चेतवत होता
कुठेतरी मनाला
आतूनच खात होता
धुरासंगे दुःखं त्याला
वाटत होती धूसर
क्षणभर का होईना
पडला त्यास विसर
पिपंळाच्या झाडाला
टेकवला त्याने कणा
उरलेल्या बिडीला
No comments:
Post a Comment
Your valuable comments are highly appreciated and very much useful to further improve contents in this Blog.